miðvikudagur, maí 18, 2005

Með axlirnar í eyrunum...

öran hjartslátt, voða gleymin, ýmist sljó eða æst og eitthvað ómöguleg. Halló, þetta er ég. Stressbúnt. Vinnan er að buga mig. Einhver góð ráð? Svo er kallinn alltaf að vinna og lítið gagn í honum heima við. Skrambinn sjálfur. Hjálp!

Engin ummæli: