Hinir handleggjalengstu ná lengst

Hef stundum spáð í hvernig menntun fólks sem hannar byggingar er háttað, sérstaklega þegar ég rekst á ýmiskonar "klósettpappírslausnir" í nýjum byggingum. Staðsetning rúllunnar eftirsóttu er oft ævintýraleg.
Lýsi eftir heilbrigðri skynsemi í hönnun húsnæðis á Íslandi.
Auk þess legg ég til að hönnuðir og arkitektar verði skyldaðir til að skíta á hverju því klósetti sem þeir hanna fyrir okkur meðal-liðuga fólkið.

Kjöltur

Hóstakjöltur halda fyrir mér vöku, heima og í vinnu. Ekki svona innyflauppspýtandi öskurhósti, heldur aumingjalegt bofs, voff voff. Sennilega er hér um að ræða hóstakjölturakka sem telur sig gott gæludýr fyrir baun.
Vinnufélagi minn, hann Dóri, á súkkulaðibrúna labradortík sem gaut 12 hvolpum á föstudaginn, 10 lifðu. Hann hefur ekki látið sjá sig í vinnunni síðan og er ekki væntanlegur í bráð, enda hefur hann kappnóg að gera heima við að sinna tíkinni Sölku og litlu súkkulaðimolunum. Okkur samstarfsfólkinu þykir eðlilegt að Dóri fái hvolpaorlof, spurning hvað gæti talist eðlileg orlofslengd þegar tugur afkvæma bætist á einu bretti við það sem fyrir er. Og hvað eru eiginlega margir spenar á einni tík?

Mér skilst að í Danmörku fái menn sérstakar bætur ef þeir eiga hund. Skýrir kannski af hverju ég sá svona marga lausa hunda í Christianiu um daginn.

Segi ekki meira bofs í bili.

Sumir á sumir á sumir á....rauðum skóm

Var að horfa á Evu Maríu ræða við afskaplega unga söngkonu, reyndar fædda sama ár og dóttir mín. Ragnheiður Gröndal er flott stelpa. Ákveðin, falleg og ræddi m.a. opinskátt um geðræn veikindi sín án þess að blikna. Svona á ungt fólk að vera.
Fannst líka töff að heyra hana taka Leoncie lag, vona bara að Ragnheiður lendi ekki í einhverjum koppíræt leiðindum af þeim sökum. Ragnheiður er svo flink söngkona að lagið Ást á pöbbnum varð bara....næstum gott. Textinn klassík og væri auðvitað rakinn þjóðsöngur Kópavogs.

Hún hitti hann á pöbb eitt kvöld
á country pub í Reykjavík
hún starði á hann mjög ákveðin
hann glápti á móti dauðadrukkinn
hún kinkaði kolli og blikkaði hann
hann var dáleiddur af allan vodkann
hann fór til hennar og sagði
hvar hann var frá.
Hún sagði "veistu hvað?"
við höfum sameiginlegt
því við komum bæði frá Kópavogi.

Ást á pöbbnum,
þau féllust í ást á pöbbnum.
Nú grætur hann -
hann átti að kynnast henni fyrst
hún eyðir öllu hans fé.
Hann sparar ekki neitt.
Hann vildi kaupa hús
en hann á varla fyrir ölkrús.....

Auk þess langar mig í rauða skó. Langar alltaf í rauða skó. Hvað er þetta með rauða skó eiginlega?

Tíminn og baunin

Næturblogg. Er ekkert syfjuð. Svo margt sem mér liggur á hjarta og vildi gjarnan dæla út í nóvembernóttina. En það geri ég ekki.

Matti minn er að læra á bíl. Það fyllir mig bæði kvíða og stolti, svo einkennilegur þessi sæti tregi sem fylgir því að sjá börnin vaxa úr grasi. Ég á eitt barn í háskóla, eitt í menntaskóla og eitt í grunnskóla. Tíminn er blekking. Börn eru raunveruleg. Maður blikkar auga og barnið er farið að ganga...í háskóla.

Einu sinni heyrði ég að sumir þjóðflokkar líti á liðna tíð, fortíðina, svipað og land sem liggur fyrir framan þá, því þeir sjá fortíðina, þekkja hana. Framtíðin er það sem þeir sjá ekki og er því fyrir aftan þá. Við Vesturlandabúar tölum um liðna tíð að baki, eitthvað sem er fyrir aftan okkur. Fyrir framan okkur er fram-tíðin og við göngum í átt til hennar, lítum dálítið á tímann eins og veg sem við göngum eftir. Framtíðin er okkur auðvitað hulin, en þangað þrömmum við. Þekkjum fortíðina en hún er að baki. Best ættum við að þekkja núið.

Nú er ég að verða svo syfjuð. Ætla að henda inn þremur tilvitnunum. Það lá að, einhver pælt í tímanum á undan mér. Hei, ef hann var á undan mér ætti hann þá ekki að vera fyrir framan mig? Hmmm....þá passar vegalíkingin ekki, fortíðin er að baki ekki fyrir framan. Æ, já. *geisp*

God made the world round so we would never be able to see too far down the road. Isak Dinesen.

I look to the future because that´s where I am going to spend the rest of my life. George Burns.

Time flies like an arrow. Fruit flies like a banana. Groucho Marx.

Bókmenntaþáttur baunar

Veit einhver hvaða fólk tekur að sér morgunverðarkornsfróðleik? "Bera Kormáksdóttir morgunverðarskáld" (?) Í morgun las ég á kili séríóspakka stiklur um merkar persónur sögunnar, en þar voru sett saman í einn pott Mark Twain, Sigmund Freud, Shakespeare, Marie Curie, Megas, Aristoteles, Woody Allen og Astrid Lindgren. Sérstakur bræðingur það. Svo voru tilviljanakenndar tilvitnanir aftan á kassanum, og ekkert endilega frá þeim sem náðu að komast á kjölinn. Eru kannski allir búnir að lesa séríóspakkann nema ég?

Að öðrum litteratúr. Þetta "viðvörunarbréf" fer nú um netið sem eldur í sinu. Í því stendur:

"Ég fór í fíkniefnaleit með hundinn minn í ónefndan verslunarkjarna og eðli málsins samkvæmt beindist sú leit mikið til að almenningssalernum sem þar eru. Það sem vakti athygli mína var það að hundurinn minn sýndi 3 klósettrúlluhöldurum áhuga og var klósettpappír inni í þeim öllum. Ég benti öryggisverðinum sem fylgdi mér á þetta og sagði hann mér að það hafi komið þó nokkrum sinnum að starfsmenn sem vinna við þrif hafi fundið notaðar sprautur og nálar á klósettunum eftir fíkniefnaneytendur og þá hafi einnig komið fyrir að áðurnefndir fíkniefnaneytendur hafi, eftir að hafa sprautað sig, stungið nálunum upp í gegn um klósettrúllurnar til að hreinsa þær og þannig skilið eftir örlitla blóðbletti í ónotuðum pappírnum. Þetta vakti með mér óhug og spurningar og mér finnst rétt að þið vitið af þessu."

Undir þetta skrifar "Guðmundur Rúnar Guðmundsson, rannsóknarlögreglumaður". Hvað er eiginlega á ferli þarna? Nýr jólasveinn, Dóprúlluskelmir? Eiga nú allir að bera á sér eigin klósettrúllur í jólaösinni?

Ef þetta varðaði almannahagsmuni, svona í alvörunni, þyrfti þá ekki að upplýsa almenning með formlegri hætti en tilviljanakenndum netpósti? Sjálf tek ég ekkert mark á svona sendingum, set þær í sama pott og keðjubréf og vafasöm tilboð, delít delít delít.

Þakka þeim sem hlýddu.

Av persónligum grundum

Ah-ah-ah-ah-tsjú! Hnerraði svo mikið á leiðinni heim frá Köben að flugstjórinn skipaði farþegum að spenna beltin vegna ókyrrðar í lofti. Reyni ítrekað að snýta slímugum minjagripum úr nefinu. Er einhver skíthaus sem býr til nýja og nýja kvefvírusa og sáldrar þeim yfir okkur mannfólkið sér til skemmtunar? Kannski svipað og gaurar sem búa til orma og vírusa í tölvur. Næ bara ekki uppí svona ónáttúru.

Drattaðist annars nýlent á nemendatónleika þar sem Matti minn tróð upp með miklum ágætum. Eitt fannst mér skondið í dagskránni, það var Hava Nagila, sem er hið margslungna og margsungna lag æskunnar Havannakýla, steikjandi fýla. Prýðilegt að heyra það spilað fjórhent á píanó.

Meira af tónlist. Í Köben fór ég á stórkostlega tónleika með Eivör og færeyskum strákgutta sem er ekkert að biðjast afsökunar á sjálfum sér, enda ástæðulaust. Hann heitir Budam.

Hér má lesa um þessa tónleika, finnst færeyska skemmtilegasta mál í heimi:

Leygarkvøldið fer Eivør á pall á Vega, har hon kemur at avloysa Mugison, ið av persónligum grundum, hevur verið noyddur at avlýsa. Soleiðis verður konsertin leygardagin við Eivør og Budam. Dyrnar lata upp kl. 20 og konsertin byrjar kl. 21.

Bauna(r)land

Baun dvelur enn í Danaveldi, hjá kaupmanninum í höfn. Það ber helst til tíðinda að hér hefur konan orðið fyrir fáheyrðu dekri og nánast umhyggjuofbeldi. Prinsessunni í bauninni er alltjént rækilega dillað. Puha! Það verður ekki létt að koma aftur heim í hversdagskífið, getið sveiað ykkur upp á það.

Örfáar niðurstöður rannsókna minna:

• Í Kaupmannahöfn eru Íslendingar við hvert fótmál. Örugglega þjóðsaga að við séum bara 300 þúsund.
  
• Látlaust ríkidæmi, smekkleg hönnun og djúpur skilningur á holdlegum þörfum mannsins finnast mér áberandi einkenni á danskri þjóð. Þeir gera ráð fyrir því að fólk þurfi að hvíla sig, borða og drekka, stunda kynlíf og losa sig við úrgang. Ekki þó endilega samtímis.
  
• Jólabruggið frá Tuborg er gott.
• Danskur matur er óviðjafnanlegur, ef þetta er "danski kúrinn" þá bara setjið mig á hann enítæm.
• Heitar ristaðar möndlur eru guðdómlegar.
  
• Að upplifa borg með staðkunnugum er allt annað og skemmtilegra en að ráfa um, villast, ganga sig upp að hnjám og lenda hvað eftir annað í ógöngum. Það finnst mér að minnsta kosti, þótt ráðvillan geti reyndar haft sinn sjarma, svona ef maður lifir hana af.

Det var det hele for nu. Ha´ det godt.

Sjarmi þótt hann jarmi

Nú ætti ég að segja eitthvað spakt, jafnvel yrkja sléttubönd. Er hér á rándýrri nettengingu í Leifsstöð, 490 krónur klukkutíminn. Hvurslags eiginlega lélegheit eru þetta að rukka mann fyrir það að fara á netið? Bara púkalegt.

Það situr maður á móti mér með opna Sudoku bók, hann horfir stíft á eina síðuna en hefur ekki skrifað staf í hálftíma. Mér sýnast áhyggjuhrukkur mannsins nálgast hættumörk. Finnst ákveðið öryggi í því að hafa lært endurlífgun, svo ég geti brugðist rétt við ef þetta talnasprell með japanska nafnið veldur manninum hastarlegu heilsutjóni.

Svo langar mig, í fullkomnu tilgangsleysi, að greina frá því að í gær tók ég í fóstur lítinn bangsa með málhömlun. Hann heitir Ágætur. Mig grunar að Ágætur hafi alist upp hjá kindum, því hann segir "meeeee". Mér þykir afar vænt um greyið og dreg bangsa ekki í dilka þótt þeir jarmi.

Er annars á leið til Kaupmannahafnar að hitta kaupmanninn. Kaupmaðurinn er fagureygð gersemi með gott hjartalag. Ef ég hitti Margréti Þórhildi í forbífarten ætla ég að segja henni að hætta að reykja.

Yfir og út.

Fólk er flest....í Kína

Hver var það aftur sem tautaði gjarnan oní kornflexið sitt, "fne, karlmenn eru svín"?

Já, það var ég. Bjáni gat ég verið. Er hætt´essu. Ekki að borða kornflex, heldur að tauta karlmönnum. Þeir eru bara eins og aðrir, fæstir eins og fólk er flest.

Maður skyldi aldrei alhæfa. Hef t.d. heyrt því fleygt að ekki séu allir Norðmenn leiðinleg heilsufrík, ekki séu allir Svisslendingar stundvísir, ekki séu allir Þjóðverjar nískir, ekki sé allt feitt fólk glaðsinna...

Magnað. Heyrði um daginn að allir Pólverjar bökkuðu í stæði. Alltaf. Til að vera viðbúnir ef skjótrar undankomu yrði þörf. "Og þetta fólk er svo duglegt og vinnusamt."

Alhæfingar. Gagnslaus fyrirbæri. Sennilega er þetta prógramm sett í hausinn á okkur til að sortera og "skilja" heiminn betur. Við ráðum ekki við frjálsa radikala.

Viðrum fordómana og leyfum öðrum að njóta þeirra. Annars kemur fúkkalykt og enginn vill tala við okkur.

Bónusvínið

Sjáið fyrir ykkur Bónus, föstudagur, síðdegi. Kraðak, olnbogar, geðvondir kúnnar, grátandi börn, rangskreiðar gular kerrur, öngþveiti og umferðarstíflur í kælinum...

Sjáið fyrir ykkur tvær hillur hjá gosinu. Í annarri er röð af hvítvínsflöskum, í hinni röð af rauðvínsflöskum. Á flestum flöskunum er gulur miði með bleikum grís. Bónus-vínið. Bónus-svínið.

Sjáið fyrir ykkur (pólska) afgreiðslufólkið reyna að svara spurningum okkar - Euroshopper rauðvín eða Bónusvín með lambinu?

Guði sé lof fyrir Sjálfstæðisflokkinn og frelsið.

Hvað er svona merkilegt við það...að kýla prinsessur

Löngum hef ég fýlt grön yfir tölvuleikjadellu sona minna. Hafa þrásetur við skjáinn, fjarrænt augnaráð og roðadílar í fölu andliti valdið mér áhyggjum. Að ekki sé minnst á hávær rifrildi sem snúast um aðgengi að rafaltarinu. Má segja að ég hafi verið haldin djúpum og klofnum fordómum, því ég hef jú átt minn þátt í að fjármagna þessa tölvuleikjafíkn drengjanna. Oft með semingi og gegn betri vitund.

Í gærkvöld þá opnaðist mér sýn inn í Nintendoland. Ég spilaði tölvuleik við son minn. Í leiknum var ég bleikur kúlukall, sem mér skilst að heiti Kirby. Ég kýldi prinsessur, barði risaeðlur með hamri, sprengdi ítalska pípulagningamenn og gleypti furðuskepnur. Breyttist stundum í stálkall og dó margoft. Þurfti að læra á marga takka, en þetta var já, fjandinn hafi það, bara skemmtilegt.

Mín tilfinning er sú að karlmenn séu almennt jákvæðari í garð tölvuleikja en konur. Frá því fyrsti stýripinninn leit dagsins ljós hafa fingur karlmannsins leitað snertingar við hann. Stýripinninn er karlmennskan plasti klædd.

Þetta er ekki lesning fyrir viðkvæma

Ég ætla að hætta að bæla þessar tilfinningar. Verð að koma óhemju þungu fargi af brjósti mér. Þetta geeeheheheeerðist í vikunni...

Lánaði nágrönnunum pönnukökupönnuna mína og hnífinn, en þeir hlutir hafa þjónað mér af dyggð og trúmennsku í ríflega tvo áratugi.
Svo reið áfallið yfir, tsúnamí tilfinninganna. Nágrannarnir ÞRIFU pönnuna, svo vel reyndar að hún er gagnslaus. Hefði frekar viljað fá það óþvegið.

Þegar ég var ungur sálfræðinemi reykti ég pípu. Gerði það upp á stílinn, stíll er mikilvægur. Baslaði lengi við að tilreykja pípuna, fá góða skafla í hana á réttum stöðum. Gafst svo upp á þessu dútli, því mér fannst aldrei gott að reykja. En handavinnan við pípuna gaf mér ágæta skemmtan. Og formennsku í félagi sálfræðinema, því ég þótti svo spekingsleg með hana. Þetta var útúrdúr.

Á pönnunni minni (blessuð sé minning hennar) hafði ég bakað þúsund milljón pönnukökur. Við erum að tala um pönnu með fortíð. Góða og þénuga, á henni festist aldrei deig.

Möguleikar í stöðunni eru a.m.k. þessir:

1. Tilbaka pönnuna næstu tuttugu ár eða svo.
2. Gráta meira.
3. Kaupa nýja með einhverju teflon drasli.
4. Hætta að baka pönnukökur.
5. Jarða pönnuna undir fallegu grenitré úti í garði.
6. Hefna mín með því að sippa á klossum eftir miðnætti.
7. Gera hosur mínar grænar fyrir bakara.
8. Læra að lifa með þessu.
9. Kaupa ný leðurstígvél.
10. Bíta á jaxlinn og bölva í hljóði.

Legg ekki meira á ykkur.

Hviss bæng, hvíslaði konan að stúlkunni

Blogg gerist vart sjálfhverfara en ég bara varð. Fann þessa gömlu mynd og setti eina nýja með. Sýnist vera sami mótþróasvipurinn á stúlkunni og konunni. Sennilega hef ég ekkert lært á þeim 35 árum sem liðu, nei, flugu hjá, þarna á milli.

Lifum.

Hnerrarnir eru í grænu boxi frá Marksogspenser

Fyrir allnokkru fann ég grænt box í London. Þetta box inniheldur hvítar piparmyntutöflur. Í hverri töflu er einn hnerri. Bregst ekki að ég hnerra hraustlega þegar ég borða svona töflu, sama hvort ég sýg hana, bryð eða gleypi. Magnað.

Hnerrar eru annars merkileg fyrirbæri. Það er óhollt að bæla hnerra, hausinn á manni getur sprungið.

Svo var mér sagt, af starfsmanni í heilbrigðisgeiranum, að það hvernig fólk hnerrar gefi vísbendingu um hvernig fólk er þegar það fær það. Pælum í því.

Á arómatíska svæðinu má sjá fjórar prótónur saman í einum singlett

iKetó-enól ráphverfur
Nýleg rannsóknarvinna á ketó-enól ráphverfum sýndi að þær geta haft afdrifarík áhrif á kaupgleði fólks. Taki fólk lyf sem innihalda ketó-enól ráphverfur, verður það hvatvísara og líklegra til að kaupa meira en ella....

Þarna sjáum við upphaf stórmerkrar greinar um nýtt efni, efni sem stúlkan mín efnilega bjó til. Hún ætlar að bæta heiminn. Með pípettur og klarinett að vopni. Kannski stöku ljóð líka. Ég las þessa grein hennar yfir og reyndi að koma með málfarslegar athugasemdir. Fann glöggt hversu börnin vaxa manni yfir höfuð að visku og lærdómi. Þegar ég horfi á afkvæmin, líður mér stundum eins og stoltri en þó hjárænulegri mömmukartöflu. Mér líður aldrei eins og brúnum banana. Kemur fyrir að ég spjalla við mína innri lárperu, en hún er alltaf mátulega þroskuð.

Vikjum nú aftur að grein Ástu dóttur minnar:

Vegna venslunar við arómatinn mætti ef til vill búast við því að slík prótóna ætti að koma ofar, en skermandi áhrif anísótrópíunnar geta valdið því að prótónan kemur svo neðarlega sem raunin er. Einnig má sjá á arómatíska svæðinu greinilegt mynstur fyrir tvísetinn arómat í parasetinni stöðu - með sömu kúplingsfasta og ketómyndin, bara hliðruð aðeins ofar....Á arómatíska svæðinu má sjá fjórar prótónur saman í einum singlett.

Prófið að lesa þennan texta upphátt. Ragmana ykkur.

Rúna vinkona mín

Fyrsta skóladaginn minn í 1.bekk B, Kópavogsskóla, settist ég hjá stelpu. Hún var dökk yfirlitum og dálítið þungbrýnd en tók mér vel. Við sátum saman upp frá þessum degi allan grunnskólann og allan menntaskólann. Oft var okkur hótað sundurstíun vegna kjaftagangs og óviðráðanlegra flisskasta sem kennurum þóttu misgóð skemmtun. Okkur var strítt, man t.d. einu sinni þegar við vorum eitthvað að fíflast og hnoðast að hrekkjusvínið í bekknum kallaði hátt: þið eruð lesbíur! Þessi meinta móðgun bar ekki tilætlaðan árangur, þar sem við skildum ekki orðið lesbía. Fórum heim og spurðum mömmu: hvað er lesbía? Mamma útskýrði það og við létum okkur fátt um finnast. Fannst hrekkjusvínið bara kjáni.

Stúlkan hægra megin á myndinni, já, þessi skeggjaða með ögrandi augnaráðið, þetta er vinkona mín hún Rúna. Án hennar hefði ég ekki öðlast neinn félagslegan þroska, því hún skipulagði nær alla æsku mína. Ég væri mannafæla og jafnvel þjóðskjalafræðingur ef hennar hefði ekki notið við. Takk Rúna mín og til hamingju með afmælið!

Yma Sumac - La Molina - Live 1990

Fékk póstsendingu um daginn, það var diskur með þessari óviðjafnanlegu söngkonu. Mig langar að kunna að syngja svona og mig langar í bleikan kjól. Takk fyrir mig R:)