Fyrir nokkrum árum nefndi ég hann riddara rafgötunnar, þennan mann sem bjargaði ókunnugri miðaldra dömu í tæknilegum bloggvandræðum. Óumbeðinn rétti hann mér hjálparhönd, þá og svo oft síðar.
Í riti gat hann verið óttalegur strigakjaftur, þar sem hann barðist gegn kynjamisrétti, heimsku og ofbeldi. Í reynd var hann ljúfmenni með óborganlegan húmor og ríka réttlætiskennd.
Það er ekkert rafrænt við sorgina og söknuðinn sem ég ber.
Far vel, vinur.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli