föstudagur, júní 12, 2009

Letibloggarar og laxamentum latrones

Gengum á Móskarðshnjúka í dag eftir vinnu og ég steingleymdi að taka mynd af okkur göngugörpunum á toppnum, eftir frækilegan sigur við voðalegar skriður og flugbeittar líparíthellur. Hins vegar gaf ég gaum að smávinum fögrum, lá í mosa og myndaði foldar skart. Sætukoppar.
Mýrfjóla.

Þjóðarblómið.

Mér var bent á að tenglalistinn minn samanstandi að mestu af fólki sem er hætt að blogga, eða næstum hætt að blogga. Dapurlegt er það hrun. Á ég virkilega að enda ein og tuðandi í raftóminu?

Talandi um eilífðar smáblóm. Þegar við komum heim úr fjallgöngunni hrundi ég oní latastrák, aum og snúin í hnjám og ökklum, en Hjálmar tók (blístrandi af fjöri) til við að þvo þvott og vaska upp. Maðurinn er magnað þrekbúnt. Þegar hann ætlaði að þrífa safapressuna, kom fram áður óþekkt lífsform. Við köllum það útrásarmyglu, laxamentum latrones.
Blessaður gróðurinn er svo duglegur, rétt eins og útrásarvíkingur í góðæri.

Engin ummæli: