Eins og mér hefur verið tíðrætt um, eða allavega tvírætt um, er íslenska geitin í bráðri útrýmingarhættu. Því gladdi það mig óskaplega að sjá að fólk megi vera að því að bjarga geitinni, á þessum síðustu og verstu. Geitin á allt gott skilið og geitaostur er vitaskuld hnossgæti.En þótt yfirvöld keppist við að sannfæra mig um að verið sé að bjarga mér og heimilli mínu, ríkisstjórnin standi í aðgerð upp fyrir olnboga og það megi ekki trufla hana með röfli og þreytandi spurningum, er ég vondauf um árangur af þeim björgunarstörfum. Ef Ingibjörg Sólrún og Geir Hilmar klæddust appelsínugulum stökkum og væru soldið meira á svipinn eins og þau vissu eitthvað í sinn haus, bæru jafnvel gps tæki og pískrandi talstöðvar í beltinu, þá, já, kannski þá, fengi ég örlitla von í hjartað.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli